Hier bij Minddistrict staan we vooraan als er nieuwe ontwikkelingen zijn op het gebied van technologie. Of althans, dat vinden we zelf. We zijn een modern, open bedrijf. We ontwikkelen modules met een heel diverse doelgroep in onze gedachten. Dus dan zit het met toegankelijkheid wel goed, toch?
Nou.. Nee dus.
De audit van een zorginstelling voor mensen met een visuele beperking pakte voor ons niet zo best uit: ‘Nee, jullie product is niet toegankelijk voor onze doelgroep.’ Ai. Waarom hadden we deze reality-check nodig? En hoe ziet onze weg naar toegankelijkheid er sindsdien uit? Dat vertellen we in deze blog.
Over digitale toegankelijkheid
Toegankelijkheid – accessibility in het Engels – wil zeggen dat je product gebruikt kan worden door iedereen. Dus ook door mensen met een motorische beperking, blinde of slechtziende mensen, mensen met kleurenblindheid, met doofheid of een cognitieve beperking. Want als je in een rolstoel zit, en je moet in een gebouw naar de tweede verdieping, dan moet er een lift zijn. Precies zo werkt het ook in de digitale wereld. Toegankelijkheid gaat erom dat iedereen, met of zonder beperking, de kans krijgt gebruik te maken van alle vormen van digitale informatie en diensten. En dus van ons ehealthplatform.
Blinde vlek
Waarom was ons platform nou niet toegankelijk? Niet uit onwil, eerder vanuit een blinde vlek.
Er is een beroemd ‘blinde vlek’-voorbeeld van Apple. Zij lanceerden een gezondheidsapp in 2014, en zeiden daarover dat het je alle waarden liet monitoren waar je in geïnteresseerd kon zijn. Je kon alles meten, van hartslag tot alcoholwaarden in je bloed, tot je dagelijkse chroom-inname. Alles. Behalve de menstruatiecyclus. Daar had mannenbolwerk Apple even niet aan gedacht.
Klinkt stom, toch? Maar even goed is het raar dat wij niet eerder getest hadden of blinde mensen ons platform wel kunnen gebruiken. Of dat de rode en groene knop om je videogesprek mee te starten en beëindigen ook te gebruiken zijn voor mensen met kleurenblindheid. Of de inhoud van audiofragmenten ook op een andere manier te volgen is als je doof of slechthorend bent. Raar. Maar helaas ook waar.
Dat is waarschijnlijk omdat we zelf die ervaringen niet hebben. Het kwam niet in ons op om te testen op punten waarvan we niet zagen dat ze een beperking konden zijn. Je weet niet wat je niet weet. Tot die audit dus. Au! Maar na vallen komt opstaan.
Testen, testen en nog eens testen
We begonnen met het vergroten van onze kennis. Zo hebben we de WCAG en de WAI-ARIA standaarden bestudeerd – de richtlijnen voor digitale toegankelijkheid – en die naast ons product gelegd. En natuurlijk zijn we gaan testen: we hebben ervaringsdeskundigen gevraagd ons te laten zien hoe zij het platform gebruiken.
In de zomer van 2020 testten diverse cliënten van Visio, expertisecentrum voor slechtziende en blinde mensen, ons ehealthplatform. “Tijdens de tests zag ik dat gebruikers grote moeite hadden met sommige delen van onze software,” zegt front-end developer Richard. “Dat is voor mij een grote motivator geweest. Het kan technisch wel kloppen, maar dat maakt het niet automatisch goed bruikbaar.”
Het team beschrijft waar testers onder meer tegenaan liepen: knoppen die met de tabtoets onbereikbaar waren en dus niet voorgelezen werden of aangeklikt konden worden. Afbeeldingen zonder beschrijving, zodat je niet weet of er een afbeelding is of wat die moet uitbeelden. Gelaagde menu’s waarin het zonder muis omslachtig is, of zelfs helemaal niet lukt, om te navigeren.
Het verbaasde de testers niet: “Internetsites hebben heel vaak pop-ups waarvan de inhoud niet gelezen kan worden. De screenreader leest er gewoon overheen, hij is er ook blind voor.” Pagina’s moeten een duidelijke opbouw hebben: gebruikers prenten ze namelijk in hun hoofd. Links moeten duidelijke labels hebben. En afbeeldingen een beschrijving: “Onuitspreekbaar, zegt de screenreader over waar ik nu op sta. Ik denk dat het een afbeelding is – dit kom ik op internet wel vaker tegen.”
Verbeterde processen
Minddistrict heeft het afgelopen jaar veel geleerd. Inmiddels testen en experimenteren we zelf veel meer. We gebruiken een contrast checker voor de kleurcontrasten, proberen tab-navigatie en diverse screenreaders, waaronder VoiceOver. Het is vaak frustrerend, maar heel leerzaam.
Ook onze processen en samenwerking zijn aangepast naar het toegankelijkheidsperspectief. Front-end developers werken samen met designers en quality assurance in het ontwerpen, ontwikkelen en testen van UI-componenten (user interface) op toegankelijkheid. De aangelegde bibliotheek bevat onderdelen die beter inzetbaar zijn en gecombineerd kunnen worden tot een toegankelijke interface.
Nu pakken we telkens een ander onderdeel of functionaliteit van ons platform aan om te verbeteren op het gebied van toegankelijkheid. Stukje bij beetje komen we steeds dichterbij. “We zijn er nog niet, maar de cultuurverandering is er al wel,” vertelt designer Ewoud. “Dat je je bewust bent van problemen waar je zelf niet opkomt.”
Nog veel vaker falen
Waarschijnlijk zullen we voordat we echt toegankelijk zijn nog vaak onze neus stoten. Maar dat is niet erg: we hebben directe inbreng nodig vanuit andere invalshoeken en groepen. We hebben het nodig dat ze ons confronteren met onze aannames of vooroordelen. Hoe vaker we gecorrigeerd worden, hoe beter ons product wordt. Op naar toegankelijkheid!
Zelf een bijdrage leveren?
Als je meer te weten wilt komen over toegankelijkheid, dan kun je terecht bij Stichting Accessibility, of bij de rijksoverheid op de website Digitoegankelijk.
Wil jij ons ergens in corrigeren? Laat het ons weten
Wil je een bijdrage leveren aan het volledig toegankelijk maken van ons platform? Kijk dan op de pagina Werken bij Minddistrict.